"Krótka historia literatury przenośnej", napisana w 1985 roku przez Enrique Vila-Matasa (ur. 1948 w Barcelonie), przyniosła autorowi sukces wydawniczy i międzynarodowe uznanie. Biorąc za punkt wyjścia "Przenośną historię literatury krótkiej" Tristana Tzary, autor przedstawia dzieje shandyzmu, zakonspirowanego ruchu artystycznego opartego na lekkości, lapidarności i oryginalności, do którego należeli, pośród wielu innych, Federico García Lorca, Marcel Duchamp, Man Ray, Witold Gombrowicz czy Pola Negri. Członków sprzysiężenia istniejącego od roku 1924, poza wspólną admiracją dla bohatera powieści Laurence'a Sterne'a, musiał charakteryzować wysoki stopień szaleństwa, zwięzłość dzieła (dorobek każdego z nich powinien był mieścić się w teczce), a także skrajna zmysłowość i łatwość współistnienia z sobowtórem. Niestrudzony nomadyzm prowadził członków stowarzyszenia do miejsc tak egzotycznych, jak Nigeria, Wiedeń, Praga, Nowy Jork, Triest czy Paryż, aż do Sewilli, gdzie wskutek zdrady i wielkiego skandalu tajne stowarzyszenie zostało rozwiązane.

Niezwykła książka, przeplatająca anegdoty, fragmenty wspomnień i teksty apokryficzne, pozwala czytelnikowi bawić się poszukiwaniem granicy między rzeczywistością i fikcją. Zabawna parodia literackiej rozprawy jest znakomitym antidotum na śmiertelną powagę i pompatyczność naukowych dzieł zajmujących się historią kultury.

[Muza, 2007]