Po książkę "Kobiety z Czerwonych Bagien" sięgnęłam przez przypadek. Tak naprawdę twórczością Grażyny Jeromin-Gałuszki zainteresowałam się w momencie, w którym na rynek trafiła "Magnolia". Akcja "Magnolii" rozgrywa się w Bieszczadach, z których pochodzę.

"Kobiety z Czerwonych Bagien" to historia kilku pokoleń niezwykłych niewiast. Można je scharakteryzować w następujący sposób:
-samotne, bo mężczyźni przychodzili i odchodzili (każda z nich kochała tylko jednego mężczyznę),
-silne, bo musiały radzić sobie same (w sprawach domowych oraz sporach międzysąsiedzkich),
-związane ze sobą (zawsze się wspierały, chociaż nie zawsze zgadzały).

W książce tej zgrabnie przeplata się przeszłość z teraźniejszością. Seniorka rodu, Roza, ma prawie 100 lat. Jej wspomnienia związane są z Czerwonymi Bagnami. To tu, w dniu, w którym przyszła na świat, podczas nieszczęśliwego wypadku zginął jej ojciec. Kornelia skazana na towarzystwo prababki, staje się mimowolnym słuchaczem. Wydawać by się mogło, że Roza korzysta z "przywileju" starości i kolejny raz raczy słuchaczy tymi samymi opowieściami. Jednak nic bardziej mylnego. Oto, ta wiekowa kobieta jest dobrą obserwatorką i wie, że Kornelia chowa przed swoją rodziną wielką tajemnicę. Opowiadając historię Czerwonych Bagien pragnie, aby dziewczyna podzieliła się z najbliższymi tym, co ją trapi. Wszystkie kobiety związane z tym miejscem godziły się na swój los. Jedynie Kornelia buntowała się, nie utożsamiała się z Czerwonymi Bagnami. Zmuszona przez okoliczności do powrotu w rodzinne strony, powoli odkrywa, że jest mocno związana z ludźmi zamieszkującymi to dziwne miejsce. Czy Kornelia wyjawi swój sekret? Czy w Czerwonych Bagnach zamieszka na dłużej mężczyzna? Tego wszystkiego można się dowiedzieć czytając książkę Grażyny Jeromin-Gałuszki.

Powieść czyta się bardzo szybko. Postacie zostały ciekawie skonstruowane. Każda z kobiet posiada charakter, każda jest inna, ale każda na swój sposób sympatyczna. W opowieści tej znajdujemy rodzinną atmosferę pełną ciepła i miłości. Bohaterki wspierają się wzajemnie, troszczą się o siebie. Samo zakończenie zaskakuje, a może to tylko złudzenie?

Kobiety z Czerwonych Bagien (Jeromin-Gałuszka Grażyna)