Pisałam już kiedyś w czytatniku, że nie przepadam za opowiadaniami, bo są zbyt krótkie. Wolę dłuższe formy literackie. Tym razem mamy do czynienia z opowiadankami tak króciutkimi, że zanim się w nich zanurzymy, już się kończą. Opowiadania Etgara Kereta, to zupełnie coś nadzwyczajnego. To prawdziwe perełki.

Zbiór opowiadań "8% z niczego" jest świetnym przykładem maestrii izraelskiego pisarza. Każde z opowiadań z fabułą zaczerpniętą z życia, opisujących pozornie zwyczajną sytuację zawiera w sobie sporo niezwyczajności, magii, groteski, przekory a nawet surrealizmu. Tytułowe opowiadanie czy "Strzelają do Tuwii" lub "Piersi osiemnastolatki" to fantastyczny obraz współczesnego społeczeństwa Izraela. Jednocześnie Keret nie stroni od języka prostego, bezpretensjonalnego, a miejscami nawet wulgarnego. Robi to jednak w sposób niezwykle naturalny. Samo się czyta. Świetna rozrywka.

Dodać muszę kilka refleksji o drugim zbiorze opowiadanek Kereta "Tęskniąc za Kissingerem". Znowu mamy do czynienia ze świetnymi, błyskotliwymi tekstami, które mimo swojej mikrej postury mają siłę pokaźnego tekstu. To naprawdę wielka sztuka zawrzeć refleksję i przemyślenie w niewielkim rozmiarze. W tym zbiorze wyróżniłabym "Stłuc świnkę", "Smutna opowieść o rodzinie Mrówków", "Żeby zdechli", Język obcy".

Dlaczego Keret pisze? Trudne pytanie? Tak, ale Keret ma na nie odpowiedź. W wywiadzie zamieszczonym w magazynie Książki nr2/2016 mówi: "Do tego służy mi literatura - do wkładania w inne postaci własnych myśli, których się wstydzę. Albo do podążenia za myślą instynktowną, o której wiem, że nie doprowadzi mnie do niczego dobrego." Jestem pewna, że Keret nie musi wstydzić się myśli, które umieszcza w swoich opowiadaniach.


8% z niczego (Keret Etgar)
Tęskniąc za Kissingerem (Keret Etgar)