"Duma" to druga powieść Howell jaką przeczytałam i jestem ogólnie rozczarowana. Opowiastka dość zabawna, dobra na poprawienie humoru, ale nic w niej głębszego nie ma. Treść sprowadza się do walki o prawo do orgazmu dla świeżo poślubionej żony. Żony, dodajmy dla jasności, skąpo obdarzonej przez naturę. To wszystko, co można właściwie o książce powiedzieć głębszego.

Najbardziej razi osadzenie akcji w realiach historycznych, to powinna być powieść współczesna, wtedy miałaby większy sens. Mnie ogromnie zraziła do Howell jej całkowita ignorancja co do praw spadkowych i majątkowych dawnej Anglii. Główny bohater przekazuje majątek posagowy żony bratu, który ma go potem odziedziczyć, nie tak szybko, taki majątek po bezdzietnej śmierci żony wróciłby do jej rodziny, gdyby były dzieci, to one by go odziedziczyły. Całość, jak wyżej napisałam, dość zabawna, lektura w sam raz na podróż autobusem albo szybkie zaśnięcie wieczorem.