Modernizacja, proces kojarzony zwykle ze zjawiskami masowej sekularyzacji, odczarowania świata, powszechnej emancypacji i globalizacji kultur, tu odsłania swój inny wymiar. Sceną, na jakiej wyłania się inna nowoczesność, jest filozofia europejskiego romantyzmu, której wpływ widoczny jest do dziś w romantycznym modernizmie Charlesa Taylora, Harolda Blooma, Michaela Oakeshotta. Kluczem do innej nowoczesności okazuje się romantyczne pojęcie podmiotu, który w świecie gwałtownych zmian staje się powoli, mówiąc słowami Herdera, „nowym centrum”, biorącym na siebie odpowiedzialność za duchowy sens otaczającej go rzeczywistości.

Prezentowane tu eseje krążą wokół romantyczno-egzystencjalnej wizji subiektywności, ukazując jej rozmaite niejawne bądź zapomniane aspekty, a przede wszystkim broniąc jej przed dwojakimi atakami: z jednej strony przed filozoficznym kartezjanizmem, w którym wyraża się naiwnie „nowoczesna” wiara w potęgę cogito, z drugiej zaś przed ponowoczesną dekonstrukcją, która wieszcząc koniec modernizmu, ogłasza również „śmierć podmiotowości”.

[www.universitas.com.pl]