Jak to możliwe, że do tej pory umknął mi, miłośniczce polskich kryminałów, Wojciech Chmielarz? Dawno nie spodobał mi się tak żaden współczesny kryminał, od czasów Ziarna prawdy Miłoszewskiego chyba. Dobre postaci, nieźle zarysowane, różnorodne, przerysowane w rozsądnych granicach. Tło też ciekawe. Sama zagadka kryminalna intrygująca, sporo wątków, a już sam finał - majstersztyk. Oj, będę dalej czytać Chmielarza.