Od tygodnia się zastanawiam. To chyba jedyny żyjący aktualnie wielki uniwersalnie uznawany klasyk polski, ale jak chciałem podyskutować, to okazało się, że niekoniecznie czytany. To kto kupuje te jego fetowane i nagradzane powieści?

Oczywiście trzeba w tym miejscu odstawić na potrzeby dyskusji "Nagi sad", który jest powieścią znakomitą, językowo i nie tylko, dziś by pisano "olśniewający debiut" na skrzydełkach, i byłaby to prawda. Najświętsza.

Ale potem były "Pałac", "Kamień na kamieniu", a teraz "Traktat o łuskaniu fasoli" i wszystkie były mniejszym lub większym rozczarowaniem. Trochę powtarzaniem stałych wątków, trochę książkami okropnie nierównymi. "Traktat" mam ledwie co czytany więc tak to widzę:
a) gdyby dwa rozdziały o kapeluszu wydać osobno, to mielibyśmy genialny, króciutki - 50 stron - utworek o absurdach życia w wieku XX;
b) w opisie wydarzeń Myśliwski potrafi być wielki, ironiczny i wstrząsający zarazem, złośliwy i ciepły;
c) ale całość jest jakaś taka mecząca;
d) nie mogę znieść wymuszonego nastroju metafizyki unoszącego się nad kolejnymi stronicami, czyniącego z monologującego narratora wiejskiego filozofa, w tym takim gorszym znaczeniu. Aż się zastanawiam szaleńczo, czy monolog może być inny niż pierwszoosobowy.

Ale za rok pewnie wezmę "Widnokrąg". Zobaczy się.