Kolejny tom z cyklu "Czarne Kamienie". Zauważyłam, że cykl ma już swoje wielbicielki, więc szczególnie mocno nikogo namawiać nie trzeba na czytanie, ale mimo to powiem - jak zwykle jestem zachwycona.
Tym razem autorka napisała cztery opowiadania i może właśnie dlatego nieco sceptycznie podchodziłam do tej książki, albowiem miłośniczką opowiadań nie jestem. Ale... No właśnie. Czy to kunszt pisarski Anne Bishop, czy to pasjonująca akcja opowiadań sprawiły, że nie mogłam się oderwać od dziejów bohaterów "Czarnych Kamieni".

Bo tym razem nie było tylko o Jeanelle. Właściwie z tych czterech opowiadań wg mnie najlepsze było drugie, pt. "Książę Ebon Rih". Jest to historia Lucivara, brata Daemona i syna Luthvarian (pamiętacie, ta wredna czarna kobieta bez skrzydeł). Lucivar zakochał się w zwykłej domowej czarownicy bez szczególnych uzdolnień, bez arystokratycznego pochodzenia i matka księcia próbowała nie dopuścić do tego małżeństwa.

Wszystkie opowiadania łączy postać Jeanelle, ale przede wszystkim wątek miłości. Tak, tym razem jest po prostu o miłości, wybaczeniu, zrozumieniu i najważniejszych - wierności, lojalności i zaufaniu. Podobało mi się bardzo. Polecam wszystkim, ale jednocześnie uprzedzam - należy czytać cykl po kolei, nie "przeskakując" tomów. Mimo że opowiadania z 4. tomu rozgrywają się w różnym czasie, jedno przed wydarzeniami opisanymi w "Córce krwawych", inne po "Królowej Ciemności", to jednak istotne jest to, żeby je czytać właśnie w kolejności ukazywania się. Nie bez przyczyny autorka w ten właśnie sposób opisała wszystkie wydarzenia.

Polecam z całego serca!

P.S. Czasami piszę niepochlebnie o literówkach i niedoróbkach redakcyjnych. Nie od rzeczy zatem będzie tym razem pochwalić wydawnictwo Initium (aczkolwiek wydawanie bezbłędnych książek to obowiązek wydawców i nie ma potrzeby ich za to chwalić, w obliczu tylu błędów w innych książkach zrobię dziś wyjątek) - świetnie dopracowany tekst! Nie ma literówek. Przynajmniej mnie się żadna nie rzuciła w oczy.


[recenzję zamieściłam wcześniej na swoim blogu]