Taka osoba jak Ania naprawdę istniała. Jednak nigdy nie spotkała swojego anioła stróża. Dlatego wymyśliłem tę historię. Oparłem ją na garści faktów przekazanych mi przez rodziców Ani po jej śmierci.

Chciałbym im za to serdecznie podziękować. Moim celem nie było odtworzenie ostatnich lat życia Ani. Pragnąłem poznać ścieżki, którymi ludzie odchodzą. Teraz widzę, że jest to opowieść o oddalaniu się od dobra.

Nie ma w niej rozdziału ani zdania, przy których pisaniu nie marzyłem, aby przywrócić Anię do życia. Próbowałem różnorakich zaklęć, poszukiwałem mocy, prosiłem o łaskę. Sentymentalni głupcy powiedzą, że dzięki tej książce Ania żyje, ale to kłamstwo. Nie ma jej tutaj, nie mogę wziąć jej za rękę, usłyszeć jej śmiechu.

Ta opowieść składa się wyłącznie ze słów, zaś słowa układają się w pytania, na które nie sposób odpowiedzieć innymi słowami. Oto największy paradoks języka.

Rafał Witek


Rafał Witek (ur. 1971), poeta, prozaik, tłumacz. Autor powieści i wierszy dla dzieci i młodzieży: "Zwykła dziewczynka" (Siedmioróg, Wrocław 2002), "Plaża tajemnic" (Znak, Kraków 2004, 1. nagroda w konkursie wydawnictwa na powieść dla dzieci), "Wiersze dla niegrzecznych dzieci" (Znak, Kraków 2004). Opublikował też zbiory wierszy dla dorosłych: "Drugi człowiek" (OKiS, Wrocław 1996), "Autoportret ze znakiem zapytania" (Zielona Sowa, Kraków 2000). W 1997 był stypendystą UNESCO w New Delhi. Pochodzi z Wrocławia, mieszka w Warszawie.

[Wydawnictwo Telbit, 2006]