Jostein Gaarder (ur. 1952 r.). Z zawodu nauczyciel filozofii, z zamiłowania zaś – pisarz, jest autorem wybitnych i niezmiernie popularnych powieści dla dorosłych i młodzieży, prezentujących ogrom dziedzictwa kulturowego Europy. Zawodowe skupienie Gaardera na historii europejskiej myśli filozoficznej połączone jest z niezwykłą literacką wyobraźnią. Książki Gaardera, na czele z „Tajemnicą Bożego Narodzenia” i „Światem Zofii”, od lat królują na listach bestsellerów.

Ciepła, magiczna i prawdziwie świąteczna „Tajemnica Bożego Narodzenia” otwiera przed Czytelnikiem wrota do innego świata, w którym niemożliwe staje się możliwe. Pluszowy baranek ucieka ze sklepu z zabawkami, czas zaczyna płynąć wstecz, a anioł zstępuje z nieba, by poprowadzić orszak gości do Betlejem, na powitanie małego Jezusa.


Powieści Josteina Gaardera dla młodzieży:

– „Świat Zofii”
– „Przepowiednia Dżokera”
– „Hej! Czy jest tu kto?”
– „Magiczna biblioteka Bibbi Bokken”
– „W zwierciadle, niejasno”
– „Dziewczyna z pomarańczami”

Powieści Josteina Gaardera dla dorosłych:

– „Vita Brevis”
– „Maja”
– „Córka dyrektora cyrku”

Wszystkie książki Josteina Gaardera zostały wydane nakładem Wydawnictwa Jacek Santorski & CO.
w 1997 roku uhonorowano je nagrodą Dużego Donga Fundacji Świat Dziecka.


Pierwszy grudnia. Z szarego nieba sypie śnieg, ulicami powoli toczą się oświetlone samochody, w przedświątecznej gorączce ludzie biegają od sklepu do sklepu. Najwyższa pora kupić bożonarodzeniowy kalendarz!

Ten, który Joachim dostaje od starego księgarza, jest ZUPEŁNIE INNY niż wszystkie.


„Joachim przyglądał się kalendarzom. Nie wiedział, który wybrać.
– W czasach mojej młodości kalendarze były całkiem inne – przyznał tata.
Joachim zerknął na ojca, wyraźnie zainteresowany.
– To znaczy jakie?
– Każdy dzień miesiąca miał swoje okienko, pod którym kryły się malutkie obrazki. Codziennie budziliśmy się równie podekscytowani i zgadywaliśmy, co też może być na nie odsłoniętym obrazku. A potem otwieraliśmy okienko… i wiesz, mieliśmy wrażenie, że otwieramy drzwi do innego świata.
Nagle Joachim coś dostrzegł na jednej z półek.
– O, tam też jest kalendarz!
Podbiegł do regału i przyniósł znalezisko tacie. Na rysunku Józef i Maria pochylali się nad żłóbkiem, w którym leżał malutki Jezus. W głębi klęczeli trzej mędrcy ze Wschodu. Przed stajenką stali pastuszkowie z owcami, a na niebie unosiły się anioły. Jeden dął w trąbę. Choć kolory wyblakły, jakby kalendarz spłowiał na słońcu, obrazek był tak piękny, że Joachim aż posmutniał.
– Chciałbym ten kalendarz.
Tata uśmiechnął się.
– Pewnie nie jest na sprzedaż. Musi być bardzo stary. Musi mieć tyle lat, co ja.
Joachim nie ustępował.
– Ani jedno okienko nie jest otwarte…
– Bo to część stałego wystroju księgarni.
Joachim nie mógł oderwać oczu od starego kalendarza.
– Chciałbym go mieć – obstawał przy swoim. – Chciałbym tylko taki kalendarz, jakiego nie ma nikt inny”.

[Jacek Santorski & CO, 1995]