N.K. Jemisin po raz drugi z rzędu została laureatką Nagrody Hugo – zwyciężczynię poznaliśmy na konwencie Worldcon w Helsinkach. W ubiegłym roku autorka otrzymała wyróżnienie za książkę Piąta pora roku (Jemisin N. K. (Jemisin Nora K.)) , w tym fani zdecydowali, że najlepszą powieścią fantastyczną są Wrota obelisków (Jemisin N. K. (Jemisin Nora K.)).

Oba tytuły wchodzą w skład cyklu Pęknięta ziemia , którego akcja osadzona jest w świecie nawiedzanym przez różne katastrofy naturalne, a rządzonym przez mutantów potrafiących kontrolować środowisko. Redakcja „The New York Times” nazwała twórczość Jemisin „intrygującą i niezwykłą”.

W tym roku na liście zdecydowanie dominowały pisarki – tryumfowały we wszystkich najważniejszych kategoriach. Every Heart a Doorway Seanan McGuire okazało się najlepszym opowiadaniem, The Tomato Thief Ursuli Vernon zdobyło nagrodę za najlepszą nowelę, a Seasons of Glass and Iron Amal El-Mohtar zostało wyróżnione w kategorii najlepszej miniatury literackiej. Szanowana autorka fantasy Ursula K. Le Guin otrzymała za Words Are My Matter (jest to zbiór tekstów o jej życiu i twórczości, obejmujący okres 16 lat) nagrodę za najlepszą książkę powiązaną. Natomiast za najlepszą serię nagrodzona została Saga Vorkosiganów Lois McMaster Bujold. Nagroda Imienia Johna W. Campbella dla debiutanta trafiła w ręce Ady Palmes.

„Od ćwierć wieku nie zdarzyło się, by ta sama autorka wygrała dwa razy z rzędu. Jako pierwsza dokonała tego Lois McMaster Bujold w 1991 i 1992 roku. Oczywiście Bujold wciąż pojawia się wśród zwycięzców, w tym roku ze swoją Sagą Vorkosiganów” – powiedział organizator Nicholas Whyte. – „To świetna lista zwycięzców, która demonstruje, że gatunek science fiction rozwija się i różnicuje”.

Kiedy Jemisin wygrała w 2016 roku, zdradziła, że rozpoczynając pracę nad Piątą porą roku pomyślała, iż nikt nie będzie chciał czytać takiej powieści. Natomiast kiedy dowiedziała się o nominacji do Hugo, zastanawiała się, kto mógłby na nią zagłosować. Na swojej stronie napisała: „zastanawiałam się, który z moich fanów, w roku protestów przeciwko obecności i wystąpieniom osób takich jak ja w gatunku science fiction, wybrałby historię około czterdziestoletniej, rosłej, czarnoskórej kobiety z dredami, która prowadzi epicką walkę przeciwko opresji i uciskowi”. Jednak już w następnych linijkach postu dodała, że czytelnicy przyznający Nagrodę Hugo nie kierują się wstecznymi ideologiami. Chcą oni po prostu dobrej literatury, a tym, co czyni dobrą historię są – według autorki – umiejętności, odwaga i otwarcie na przyszłość.

Poniżej wszyscy zwycięzcy tegorocznej edycji Nagrody Hugo:

Najlepsza powieść: Wrota obelisków N.K. Jemisin;
Najlepsze opowiadanie (17 500-40 000 słów): Every Heart a Doorway Seanan McGuire;
Najlepsza nowela (7500-17 500 słów): The Tomato Thief Ursula Vernon;
Najlepsza miniatura literacka (do 7500 słów): Seasons of Glass and Iron Amal El-Mohtar;
Najlepsza książka powiązana: „Words Are My Matter: Writings About Life and Books, 2000-2016” Ursula K. Le Guin;
Najlepszy komiks: Monstress, Volume1: Awakening Marjorie Liu, Sana Takeda;
Najlepsza seria: Saga Vorkosiganów Lois McMaster Bujold;
Nagroda imienia Johna W. Campbella dla najlepszego debiutanta: Ada Palmes;
Najlepszy profesjonalny artysta: Julie Dillon;
Najlepsza prezentacja dramatyczna – długa forma: Nowy początek, reż. Denis Villeneuve, scen. Eric Heisserer, na podstawie opowiadania Teda Chianga;
Najlepsza prezentacja dramatyczna – krótka forma: The Expanse: Leviathan Wakes, reż. Terry McDonough, scen. Mark Fergus, Hawk Ostby;
Najlepszy redaktor – krótka forma: Ellen Datlow;
Najlepszy redaktor – długa forma: Liz Gorinsky;
Najlepszy magazyn półprofesjonalny: „Uncanny Magazine”, który redagują: Lynne M. Thomas & Michael Damian Thomas, Michi Trota, Julia Rios, i podcast, który produkują: Erika Ensign & Steven Schapansky;
Najlepszy fanzin: Lady Business – redagują go: Clare, Ira, Jodie, KJ, Renay i Susan;
Najlepszy fanowski artysta: Elizabeth Leggett;
Najlepszy fanowski pisarz: Abigail Nussbaum;
Najlepszy fancast: Tea and Jeopardy autorstwa Emmy Newman i Petera Newmana.

*

Źródło: Alison Flood, „The Guardian”, Booklips