W Kairze, w zaułku Midakk mieszka cała plejada różnych typów. Jest bogacz, który wynosi się nad sąsiadów, bo ma pieniądze. Jest swatka, która myśli, że od niej zależy szczęście małżeństw. Jest bogata wdowa, która nagle zapragnęła małżeństwa, ale nie może pogodzić się ze starością. Jest ubogi, dobry chłopak zakochany bez pamięci w Hamidzie. To dla niej postanowił opuścić zaułek, tak przez niego ukochany, i zarobić dużo pieniędzy. Bo dla Hamidy najważniejsze jest bogactwo i władza. Dziewczyna jest bardzo piękna, przyciąga wzrok wielu mężczyzn, zdaje sobie z tego sprawę i postanawia swoją urodę wykorzystać w jedyny, jak sądzi, sensowny sposób - by wybić się i uciec z zaułka, który dla niej jest synonimem biedy i nieudacznictwa.

Książka piękna, bo czyta się ją z zapartym tchem. Śledziłam losy Hamidy, patrzyłam, jak Abbasowi pękało serce i przychodziło mi jedno do głowy - ludzie wszędzie mają podobne pragnienia i marzenia. Ta książka pokazuje nie tylko miłość, wielkie emocje, zazdrość i cierpienie. Jej dodatkowym atutem jest egzotyczny klimat biednego Kairu. Niespotykane raczej w naszej kulturze zachowania - krzykliwe kobiety, jazgoczące całymi dniami na sąsiadów i własnych mężów; mężczyzna regularnie bity przez żonę i znoszący to z podziwu godną cierpliwością (zachodziło nawet podejrzenie, że oni są szczęśliwi!).

Polecam tę powieść na wakacje - na przykład zamiast wakacyjnych wojaży.


[recenzję zamieściłam na własnym blogu]