Od wydania "Ze śmiertelnego zimna" (The Spy Who Came In From The Cold) minęło ponad 40 lat, co wystarczyło, żeby świat zmienił się całkowicie, na tyle, że książka o zmaganiu wywiadów po dwóch stronach Żelaznej Kurtyny mogłaby stacić sens przebywania na półkach księgarni. Tak się jednak nie stało - pierwsza ważna książka Le Carre'a stała się klasyką gatunku.

Ma to oczywiście uzasadnienie - choć temat nieco zwietrzał, ani sposób jego przekazania, ani emocje wywołane w czytelniku, ani problemy etyczne nie staciły na aktualności. Książka wciąż jest interesująca, i pewnie długo jeszcze będzie.

W "Ze śmiertelnego zimna" to nie akcja porywa czytelnika. Zresztą akcji w tej książce jest bardzo niewiele. Wszystko dzieje się powoli, brak brawurowych czynów, trup pada tylko jeden i na dodatek nieistotny. Główny bohater, Alec Leamas, pięćdziesięcioletni funkcjonariusz wywiadu brytyjskiego, po nieudanej akcji w Berlinie wraca w niesławie do Londynu. Ma do wyboru doczekać emerytury przewracając papiery na biurku lub wykonać jeszcze jedną, nieskomplikowaną ale żmudną, operację. Ta ostatnia próba pozwoli mu "wyjść z zimna", czyli przestać udawać i wrócić do świata. Ma też mu dać zabezpieczenie finansowe i pozwolić odegrać się na przeciwniku zza Żelaznej Kurtyny.

Interesujące są nie zwroty akcji, ale obserwowanie procesu, w którym głównemu bohaterowi otwierają się oczy. Cyniczny, pozbawiony złudzeń i nieufny długoletni agent wywiadu okazuje się łatwym do wykorzystania narzędziem, bo istnieją tacy, którzy są jeszcze bardziej cyniczni i jeszcze bardziej pozbawieni etyki.

Siłą opowieści jest też kreacja głównych bohaterów - szarych, zwykłych ludzi, smutnych i zgorzkniałych, wykonujących mozolną, stresującą pracę w przykurzonym biurze. Nie ma w nich nic ze świetności agenta 007, są tacy jak my. Szpiedzy tacy jak my.