Zbiór ośmiu obyczajowo-psychologicznych opowiadań osadzonych w środowisku Bengalczyków zmuszonych do życia w Stanach Zjednoczonych. Jhumpa Lahiri z wrodzoną empatią analizuje ludzkie emocje, życiowe wybory i skomplikowane międzypokoleniowe i międzykulturowe relacje. Teksty Lahiri wyróżniają się pięknym, potoczystym językiem.

W tytułowym opowiadaniu laureatka Nagrody Pulitzera analizuje emocjonalną i mentalną przepaść pomiędzy starszym, wychowanym w tradycyjnej kulturze pokoleniiem a ludźmi, którzy dorastali na Zachodzie. Po śmierci matki, czując się winną niedostatecznego zainteresowania sprawami rodziny, Ruma zaprasza osamotnionego ojca do siebie, nie umie jednak nawiązać z nim nici porozumienia. Waha się pomiędzy poczuciem obowiązku a lękiem, że obecność starszego człowieka zdominuje jej własne życie. "Samo dobro" opowiada o utracie niewinności i życiu w poczuciu winy. Jeszcze w liceum Sudha bezwiednie przyczyniła się do alkoholizmu młodszego brata, Rahula. Zapatrzeni we własne sukcesy rodzice zignorowali problem. Po latach Rahul znajduje się na dnie, a Sudha, która nie potrafi zapomnieć o przeszłości, próbuje ułożyć sobie życie. Przyjazd brata zmieni jej spojrzenie na przeszłość...

[Albatros, 2010]