Użytkownik: reniferze 26.12.2022 20:22 napisał(a):
Odpowiedź na: Hiperpodróż autora „Głodu... | hetman11 Głód (Caparrós Martín) jest reportażem... cóż, niesamowitym. Złe słowo. Porażającym. To lepsze słowo. Po przeczytaniu "Głodu" miałam duże obawy przed kolejną (choć wcześniejszą) książką Caparrosa. Niepotrzebnie, bo "To nie jest reportaż; to tylko dziennik hiperpodróży" (str.53). Tych kilka migranckich historii wklejonych jest jakby przy okazji.

Niepotrzebnie się powstrzymywałam od lektury - i chyba niepotrzebnie się do niej w końcu zebrałam, bo to książka dość pretensjonalna. Co niby ma znaczyć: " (...) flagi muzułmańskie z półksiężycem, który nie oświetla ani nie ogrzewa, nie ogarnia całości ani nie spowija w tajemnicę; najwyżej wywołuje niepokój związany z tym, ze coś narasta, że może zaistnieć na wiele sposobów." (str. 102) Przecież to tak na siłę wymyślone, że aż głupie.

Jednocześnie jest w tej książce kilka trafnych spostrzeżeń.

"Właśnie na tym polega doroślenie, koślawienie siebie: zaczynasz uświadamiać sobie, że to, co przyjąłeś za swoje życie, nie będzie nim. Że coś, co w twoim wyobrażeniu miało trwać, nie trwa. (...) Że dwadzieścia lat wcześniej człowiek myli się zawsze - nawet kiedy utrafia." (str.13)

" Podróżowanie to oczywiście przyznanie się do bezsilności: szukasz gdzie indziej tego, czego ci nie dostaje. Gdybym naprawdę sądził, że niczego nie potrzebuję, zostałbym w domu. Gdybym naprawdę sądził, że niczego nie potrzebuję, byłbym głupcem. Gdybym naprawdę sądził, że niczego nie potrzebuję, byłbym szczęśliwy. Staram się o to od dłuższego czasu. W każdym razie starość - powiedziałem: starość? - to świadomość, od samego początku, że podróż zawsze ma kres." (str. 14)

Są nawet okruszki poczucia humoru.

"Sądzę, że tym, co przez kilka stuleci utrzymywało imperium brytyjskie, nie była marynarka ani skuteczna administracja, ani operatywność handlowa, lecz fakt, że obowiązywał ruch lewostronny. Nikt nie mógł dokonać agresji na te ziemie, nie konfrontując się z koszmarem przechodzenia przez ulicę." (str.118)

Ale nad wszystkim góruje i przytłacza olbrzymie ego autora. Jawił mi się w "Księżycu" jako skupiony na sobie bufon - co za kontrast z dyskretnym i zaangażowanym autorem "Głodu". Czyżby nabrał pokory?..