Duński dziennikarz i podróżnik pan Thorkild Hansen (1927 - 1989) wykorzystał niezwykle bogaty materiał źródłowy i napisał bardzo interesującą książkę, zatutułowaną, jako ''Arabia Felix'' (link: Arabia Felix: Historia duńskiej ekspedycji 1761-1767 (Hansen Thorkild)) o prawie zapomnianej i obecnie dość mocno w literaturze przemilczanej ekspedycji naukowej, której celem stały się tereny Półwyspu Arabskiego. Organizatorem, a w zasadzie chojnym sponsorem dla tej wyprawy był duński król Fryderyk V, który, pomimo że nie stronił od kobiet i trunków, cieszył się także zasłużoną reputacją opiekuna sztuk i nauk wszelakich. Dlatego też zainspirowany przez pewnego profesora z Getyngi, ten właśnie król postanowił dopomóc w przedstawionym mu przedsięwzięciu i po wielu, jasno i przejrzyście opisanych w niniejszej książce perypetiach w styczniu 1761 roku, niezbyt liczna, bo 6-cio osobowa ekspedycja wyruszyła z Kopenhagi ku tajemniczej ''Arabii Felix'', celem dokonania wielu odkryć w różnych dziedzinach wiedzy.

Dokonania naukowe tejże ekspedycji, której końca doczekał tylko jeden z jej członków, a reszta z nich zostawiła swoje kości gdzieś ''po drodze'', są trudne do przecenienia. Chociażby w dziedzinach kartografii tego regionu świata oraz ichtiologii Morza Czerwonego poszerzenie wiedzy, jakie dokonało się za pomocą panów Carstena Niebuhra i Petera Forsskala było znaczące, o czym świadczyć może chociażby to, że na wyniki ich prac do dzisiaj powołują się specjaliści z wyżej wspomnianych dziedzin. W poszerzaniu wiedzy w innych dziedzinach członkom duńskiej ekspedycji, której skład był w rzeczywistości międzynarodowy, nie poszło już tak dobrze. O przyczynach tego stanu rzeczy, jak i o wielu innych sprawach opowiada omawiana książka. W jednym zdaniu można stwierdzić, że motywy, jakie skłoniły uczestników duńskiej ekspedycji do Arabii Felix do wzięcia w niej udziału były bardzo różne, co też stało się jedną z głównych przyczyn konfliktów między nimi, jakie wybuchły z chwilą, kiedy panowie znależli się w terenie.

Pan Hansen bardzo szczegółowo kreśli charakterystyki bohaterów swojej pracy. Są one nawet dość obiektywne i pomimo tego, że autor książki nie ukrywa swoich sympatii i antypatii, to sposób w jaki są one napisane pozwala czytelnikowi wyrobić sobie swoje własne zdanie na temat bohaterów książki. Pan Niebuhr jest przykładem prawdziwego badacza empirysty, który dzięki swoim zdolnościom obserwacyjnym i umiejętności wyciągania poprawnych wniosków przeżył. Pan Forsskal natomiast jest przykładem zdolnego uczonego i jednocześnie zupełnie odrealnionego politycznego idealisty, głoszącego wolność i równość dla wszystkich ludzi. Jednak w praktyce ten sam pan Forsskal szanuje tylko ludzi równych lub wyższych jemu naukowym stopniem.

Podsumowując, stwierdzam, że ''Arabia Felix'' jest świetną i prawdziwą opowieścią nie tylko o procesie organizacji, czy realizacji projektu naukowego, ale także o ludziach, którzy są w ten skomplikowany proces zaangażowani. Mimo faktu, że opisywane zdarzenie miało miejsce wiele lat temu, zawartość recenzowanej pracy nie straciła niczego ze swojej aktualności.