"Murzyni we Florencji" to lektura dla tych czytelników, którzy swoje mocne nerwy potrafią wystawić na potężną próbę. To próba wytrzymałości, próba empatii, próba zrozumienia, próba sumienia, próba… życia dalej po lekturze. Jak zmienić może się spojrzenie na świat, na bliskich, na siebie samego po takiej lekturze? Czy da się po zamknięciu tej książki nie myśleć o tym, jakie sekrety skrywają nasi bliscy, o jakich własnych sekretach ciągle staramy się zapomnieć? I o jakich tajemnicach tego świata (także Poliszynela) codziennie usiłujemy NIE MYŚLEĆ?

To cios o niewiarygodnej sile. Cios wzmocniony sarkazmem, wulgaryzmami, którym aż czasem ciężko przejść przez źrenicę, cios, który poraża bezwzględną szczerością, taką, której - nie oszukując się - chcemy unikać. Rudan bezlitośnie piętnuje hipokryzję i zakłamanie. Przełamuje stereotypy – wie, że nie każda babcia jest ciepłą staruszką kochającą nad życie swoje wnuki, nie każda matka podskakuje ze szczęścia, spoglądając na pozytywny wynik ciążowego testu. Nie zawsze jest tak, jak nam się wydaje, jak się udaje…

Autorka porusza najtrudniejsze tematy – od kwestii nieplanowanej ciąży i rozważań matki o aborcji, poprzez najokrutniejsze doświadczenia wojenne, kwestię samotności wśród ludzi, depresję, aż po brutalne oblicze starości i śmierci.

Książka kontrowersyjna, wstrząsająca, ale warta lektury. Dla tych, którzy odważą się zajrzeć prawdzie w oczy…