„Żmijowisko” to dobra książka, jednak jest pierwszą pozycją Wojciecha Chmielarza, która w kilku momentach mnie zniesmaczyła. Czyta się szybko, wciąga, ale jak wszystkie poprzednie powieści tego autora kupowałam „w ciemno”, od razu po premierze, tak po tej zastanowię się nad zakupem kolejnej. W moim odczuciu za dużo w niej wulgaryzmów – klną tu właściwie wszyscy (jedenastoletnie dziecko, nastolatki, dorośli bez względu na wykształcenie, wiek, płeć, sytuację) i po pewnym czasie miałam przesyt tego chamstwa, tym bardziej że przekleństwa są ciężkiego kalibru. Za dużo też w powieści moczu, kału, spermy, „rżnięcia” (bo trudno to nazwać seksem...). Szkoda, że Chmielarz zmienił język swoich powieści, wcześniejsze też nie były „grzeczne”, ale mi to nie przeszkadzało, a tym razem – czułam przesyt.

Daję 4,5 gwiazdki – za intrygę, postaci (mimo ich słownictwa), konstrukcję powieści. Odejmuję punkty za, mimo wszystko, brak zaskoczenia (kto czytał uważnie, miał właściwie dwa typy mordercy i mój się sprawdził), formę (taka forma „kiedyś” i „dziś” jest właściwie w co drugim kryminale, thrillerze...) oraz wyżej wspomniane słownictwo i „naturalizm”.