„Okazuje się, że można stworzyć Indie w Anglii, podobnie jak można stworzyć Anglię w Indiach.”

Cytat co prawda dotyczy bezpośrednio owoców mango przewożonych do Anglii w chłodniach statków, ale jednocześnie doskonale obrazuje sytuację w czasach brytyjskiego panowania w Indiach.

Na tej samej ziemi funkcjonują dwa odmienne organizmy: Anglo-Indie są jak wyspa na lądzie stałym, której tylko brzegi są obmywane przez otaczający ją hinduski świat, bo oba te światy, stykając się ze sobą, są dla siebie całkowicie zamknięte. Ma tam miejsce rzeczywiście "zetknięcie", a nie "zderzenie", dwóch odmiennych kultur - a przede wszystkim mentalności.

Pisarz, pokazując te same wydarzenia widziane oczami Anglików i Hindusów, podkreśla, jak bardzo odmienny jest sposób myślenia Europejczyków i ludzi Wschodu, i jak trudne (a może niemożliwe) jest wzajemne zrozumienie. Dlatego też we wzajemnych stosunkach uczuciami dominującymi są nieufność i... pogarda. Z jednej strony pogardliwa uprzejmość Anglików. z drugiej - pogardliwa uległość Hindusów.

Forster zafascynował mnie próbą pokazania, na czym polega swoistość sposobu myślenia, odczuwania i przeżywania ludzi Wschodu. Połączenie tej egzotycznej, dla nas, odmienności z jednoczesnym ukazaniem wewnętrznej mieszanki kulturowo-religijnej samych Indii stwarza świat, który można chłonąć szeroko otwartymi oczami. Tym bardziej, że całość wzbogacona jest o przepiękne opisy, które nie są "przerywnikiem" akcji, ale ją wzbogacają i podkreślają nastrój chwili.