Uwielbiam książki, które trzymają w napięciu, mają w sobie tajemnicę oraz zagadkę, którą trzeba rozwikłać, a gdy w grę wchodzi odgadnięcie kto zabił, to najlepiej, żeby to zostało sekretem aż do końca.

Tuva to głucha dziennikarka, ale pomimo swojej ułomności radzi sobie lepiej niż nie jedna pełnosprawna osoba. Dzięki aparatom i długiej rehabilitacji słyszy i mówi bardzo dobrze, ma talent i bardzo rzetelnie wykonuje swoją pracę, chociaż wybrała sobie karierę w małej lokalnej gazecie, mimo że nie chce mieszkać w Gavrik, ale nie ma wyjścia, bo mama ją potrzebuje.

Pewnego dnia zostaje popełnione morderstwo, współpracownik dziennikarki opowiada jej historie sprzed 20 lat o mordercy nazwanego Meduzą, oprawca zabijał jednym strzałem i z chirurgiczną dokładnością wydłubywał oczy ofiarom. Kiedy tylko Tuva się o tym dowiaduje, jedzie na miejsce morderstwa, ma zamiar napisać dobry artykuł, który pozwoli jej się wybić i dostać stanowisko w większym mieście.

Na miejscu poznaje mieszkańców Mossen i patrząc na nich wie, że morderstwo mógł popełnić każdy z nich, mieszkańcy są dziwakami i każdy jest odcięty od innych. Dziennikarka ma zamiar poznać każdego z nich i znaleźć Meduzę.

W połowie książki byłam już prawie pewna, kto zabija i moje podejrzenia się potwierdziły, jednak niepewność została aż do końca, bo każda postać mogła to zrobić. Każda z osób mieszkających w lesie była bardzo dziwna; człowiek, który zbiera niepotrzebne rzeczy, pisarz, który nie opublikował żadnej książki pod swoim nazwiskiem, taksówkarz z wiecznie smutnym synem, siostry, które używają własnych włosów do ozdabiania trolli, które rzeźbią oraz małżeństwo powszechnie szanowane - każdy z nich może być Meduzą.

Książka trzymała w napięciu aż do końca, spodobała mi się od razu i czytałam nie mogąc doczekać się końca, polecam przeczytać.


Recenzja nie podlegała korekcie redaktorów BiblioNETki.