Przeszłość jest dla Anji całym życiem. Przesłania jej teraźniejszość, zabiera radość życia I miłość do córek. Co więcej, traumatyczne wydarzenia z przeszłości matki wpływają także na życie córek, na to, jakimi są kobietami, na ich relacje rodzinne, na to, czego oczekują od życia. Sposobem na poradzenie sobie z przytłaczającymi wspomnieniami staje się dla Anji snucie opowieści. Z każdym wieczorem baśń coraz bardziej zbliża się do prawdy, Anja się otwiera, a córki odzyskują utraconą miłość matki. W dodatku, jak się okazuje, odrzucenie skorupy skutkuje jeszcze jednym bonusem - Anja odzyskuje także część utraconej przeszłości. Tylko czemu tak późno? Rodzi się refleksja, że gdyby Anja miała więcej odwagi, aby oswoić demony, jej życie potoczyłoby się inaczej. Ale być może w życiu wszystko jest po coś?...

To nie pierwsza książka, traktująca o latach 30. XX wieku, wojnie i oblężeniu Leningradu. Podoba mi się bardzo, że rzetelnie opisuje fakty, nie epatując niepotrzebnie dramatyzmem przeżyć w czasie leningradzkiej zimy. Spokojna, pozornie beznamiętna opowieść robi o wiele większe wrażenie niż nadmiar tanich emocji. Także proporcje między warstwą historyczną a współczesnymi wydarzeniami są odpowiednie. No i jeszcze opis Petersburga, czy wycieczka na Alaskę - niby kilka zdań, a od razu chce się to zobaczyć.
Na pewno sięgnę po kolejną książkę tej autorki.