"- Urodziłeś się, mając dwie ręce - tłumaczyła tymczasem pani Clausen. - Jedną straciłeś. Ręka Ottona była twoją trzecią. Natomiast ta - ciągnęła, zakleszczając uda, żeby podkreślić wagę swoich słów - nigdy mnie nie zapomni. Jest moja. To twoja czwarta ręka".

Patrick Wallingford jest młodym dziennikarzem telewizyjnym. Jest też dość niefrasobliwym człowiekiem, psem na kobiety, mistrzem niestałości, lekkoduchem, zwanym "facetem od lwów" od chwili, kiedy lew właśnie odgryzł mu lewą dłoń wraz z nadgarstkiem.

Ta książka to opowieść o Patricku, przedstawiająca wycinek jego życia, kilka lat od chwili utraty dłoni do momentu, kiedy... chyba nie powinnam zdradzać fabuły. :)

To klasyczny Irving, taki, jakiego lubię. Książka jest świetnie napisana, opowieść jest spójna, bohaterowie niejednoznaczni i rozrysowani z dokładnością zegarmistrza. Irving przeznaczył Patrickowi rolę szczególną: zmusił go do dojrzewania. Widzimy jego ewolucję od nieudacznika i lekkoducha po czułego człowieka, kochającego ojca, umiejącego wyłuskać z życia to, co ważne, a rezygnującego z uciech niezwiązanego samotnika, nie będącego odpowiedzialnym za nikogo, nawet za siebie.

Irving obdarza rysem charakterologicznym nawet postacie drugoplanowe. Tak więc mamy tu chirurga, który naszemu Patrickowi przeszczepi dłoń - chirurg ten jest rozwodnikiem, człowiekiem niepozbawionym ambicji zawodowych, ale zupełnie nie układa mu się życie prywatne. Wzruszający jest opis jego przyjaźni z psem (który, notabene, też ma swój jedyny i niepowtarzalny charakter)i próby odzyskiwania miłości syna. Rozczulają sceny, kiedy doktor czyta synkowi książeczki, albo kiedy dostrzega uczucie swojej pomocy domowej. Irving opowiada to wszystko subtelnie i delikatnie, z uwagą i wnikliwością psychologa. Przy czym sama historia jest dość niesamowita, niestandardowa, a emocje i losy bohaterów - skręcone jak helisa. Żaden wątek się autorowi nie wymyka, wszystkie doprowadza do końca.

[pl.rec.ksiazki]