Henia (Henryka) Karmel-Wolfe urodziła się w 1921 roku w Krakowie. Mieszkała z rodzicami i młodszą siostrą Iloną przy ul. Józefa 1 na Kazimierzu, w kamienicy będącej własnością rodziny od początku XIX wieku. Henia i Ilona uczęszczały do polskich szkół publicznych oraz do Gimnazjum Hebrajskiego. Były to Żydówki nowoczesne, aktywne w młodzieżowym ruchu syjonistycznym Akiwa, a jednocześ­nie wychowane w duchu polskości i kulcie polskiej literatury.

W 1942 roku znalazły się w krakowskim getcie, a następnie w obozie w Płaszowie. W 1943 roku zostały wywiezione do obozu pracy przymusowej w Skarżysku-Kamiennej, rok później zaś przeniesione do Lipska, do jednego z dwóch podobozów KZ Buchenwald. Ciężko ranne w kwietniu 1945 roku podczas "marszu śmierci" więźniów z ewakuowanego obozu, po zakończeniu wojny spędziły dwa lata w Sztokholmie na leczeniu i rehabilitacji zapewnionej przez Szwedzki Czerwony Krzyż.

W 1947 roku zadebiutowały wspólnie tomem poetyckim "Śpiew za drutami", złożonym z wierszy pisanych w niewoli (II wydanie: Austeria, 2015). W 1948 roku Henryka wraz z mężem Leszkiem i urodzonym w 1946 roku synkiem Janem wyjechała do Stanów Zjednoczonych (siostra poszła w jej ślady rok później). W 1951 roku urodziła córkę Joy. W 1971 roku wydała autobiograficzną powieść "The Baders of Jacob ­Street", a drugą, pod tytułem "Marek and Lisa: A Love Story", tuż przed śmiercią. Zmarła nagle w 1984 roku.

[Wydawnictwo Austeria, 2019]