To moja pierwsza książka tej autorki i raczej równocześnie ostatnia. Tematyka i oczywiście miejsce, w którym akcja się toczy, bardzo interesujące: Afganistan i stosunki w nim panujące po wojnie domowej oraz okrutne rządy talibów, które zakuły kobiety w szczelne burki i pozbawiły wszelkich praw, nawet do opieki medycznej, już nie mówiąc o dostępie do edukacji. Tego i jeszcze więcej - czyli o przemocy stosowanej wobec kobiet, które można było pobić, a nawet zabić za byle wykroczenie przeciwko ustalonemu przez talibów prawu -można dowiedzieć się z "Burki miłości', opowiadającej o wielkiej miłości Hiszpanki i Afgańczyka, którzy się poznali w Londynie, a wskutek jednej nieprzemyślanej decyzji znaleźli się we wrogim w stosunku do kobiet Afganistanie i spędzili tam siedem długich lat, nim udało im się z wielkim trudem powrócić do cywilizowanego świata.

Opowieść oparta jest na prawdziwych i niezwykle traumatycznych doświadczeniach młodej Hiszpanki Marii Galery i jej rodziny, przed powstaniem książki przedstawionych w audycji radiowej Reyes Monforte, które poruszają do głębi i porażają swą wymową (same porody odbierane przez teściową to prawdziwy horror...). Szkoda tylko, że sama książka jest napisana stylem, który sprawia, że się ją źle czyta. Coś podczas czytania cały czas mi zgrzytało i pozbawiło dobrego odbioru fabuły.