Alicja (Henry Christina)

Nigdy jeszcze nie zdarzyło mi się czytać retilingu jakiejś powieści, bo na ogół jestem zdania, że to (jak i ogólnie wykorzystywanie czyichś pomysłów dotyczących postaci, miejsc czy światów) jest zwykłym odcinaniem kuponów i żerowaniem na twórczości i pomysłach innego autora. Ale w końcu skusiłem się na sprawdzenie takiego typu książki od Christiny Henry, która zdecydowała się wykorzystać najpopularniejszą powieść Lewisa Carolla i napisać po swojemu całkiem nową i odmienną wersję przygód Alicji. I bynajmniej nie jest to historia z kolorowej i pięknej krainy czarów, a mroczna i straszna opowieść o losach Alicji, której niejeden czytelni będzie pewnie współczuł, jeśli sięgnie po tę książkę.

Akcja dzieje się w Starym Mieście, gdzie znajduje się masa rozpadających się budynków oraz zdesperowanych i zdeprawowanych istot. Tutaj też mieści się szpital, skąd wydobywają się echa krzyków biednych, umęczonych i uwięzionych ludzi. A wraz z nimi jest też kobieta, niegdyś piękna i młoda blond dziewczyna, która nie pamięta, dlaczego i kiedy znalazła się w tak okropnym i strasznym miejscu. Pamięta jedynie przyjemne podwieczorki przy herbatce, co było dawno, dawno temu. Pamięta też białe długie uszy i mnóstwo krwi. Pewnego dnia jednak w szpitalu dochodzi do wybuchu pożaru i przed kobietą otwiera się możliwość ucieczki, której podejmuje się wraz z Topornikiem, jej jedynym przyjacielem. Ale wraz z nimi ze szpitala ucieka coś jeszcze. Coś, co jest mroczne, straszne i potężne, a nazywa się Dżaberłak. Alicja i Topornik będą musieli uważać na tę straszną istotę. Ale jeszcze wcześniej będą musieli zmierzyć się z bossami Starego Miasta, którzy są również przerażający i potężni. Dwoje bohaterów nie zamierza się jednak ugiąć i podejmują się tej arcytrudnej i najeżonej niebezpieczeństwami podróży, żeby odkryć prawdę o swojej przeszłości i spotkać się ze swoim przeznaczeniem w króliczej postaci...

Muszę przyznać, że "Alicja" Henry pozytywnie mnie zaskoczyła. Spodziewałem się czegoś banalnego i nachalnie próbującego wywrzeć na mnie wrażenie nowym pomysłem bazującym na starym, dobrym i uwielbianym przez rzesze czytelników pomyśle, a tymczasem odkładając przeczytaną książkę stwierdzam, że to naprawdę całkiem niezła powieść grozy z elementami fantasy, która przedstawia historię znanej mi już dobrze Alicji. Trzeba przyznać, że autorka zręcznie posłużyła się elementami zaczerpniętymi z książki Lewisa tworząc całkiem nową interesującą i dobrą powieść, która już w tym przypadku nie jest skierowana do młodszego czytelnika, bo mocno epatuje krwawymi scenami i wszędzie występującym się złem w przeróżnej postaci.

Akcja rozgrywa się w większości w Starym Mieście, gdzie żądzą znane czytelnikowi z książki Lewisa postaci - Gąsiennica, Mors i tajemniczy Cheshire - które tutaj są Bossami i z każdym z nich Alicja i Topornik się skonfrontują w całkiem odmienny sposób. Jednak historia ta głównie skupia się przede wszystkim na tym przerażającym i potężnym Dżaberłaku, przed którym drżą wszyscy. No i jest Królik. Ale o nim nic nie powiem. ;)

Ogólnie rzecz biorąc Stare Miasto jest miejscem koszmarnym i przerażającym. Kobiety gwałcone i poniewierane przez wielu mężczyzn, potężni bossowie, ciągłe zagrożenie z każdej strony. To życie na zasadzie zjadaj albo Ty będziesz zjedzony. Nie można być słabym, bo marny los dopadnie Cię prędko. Główna bohaterka Alicja zwłaszcza przekona się jak jest ciężko, bo to ona najwięcej razy jest atakowana. A jej najlepszy przyjaciel Topornik, co jest paradoksem, to wielokrotny morderca.

I taka jest ta książka. Zło, krew i walka. "Alicja" nie w krainie czarów, lecz lęków, koszmarów i mroku. Nie dla młodzieży, a dla dorosłego czytelnika, który powinien się dobrze bawić, nawet jeśli oryginalna powieść Lewisa nie przypadła do gustu. Mroczne, brutalne i ciekawe połączenie klasyka z horrorem i fantasy, albo dark fantasy, jeśli ktoś tak woli. Całkiem niezła książka.

Recenzja z bloga: Świat Bibliofila.