Gabriel García Márquez, niezależnie od swej wspaniałej wyobraźni, cudownego humoru i poezji, jest przede wszystkim kronikarzem własnego kręgu rodzinno-towarzyskiego i swojego karaibskiego zaścianka. Opisuje wydarzenia, których jedynymi, rzeczywistymi czytelnikami mogą być bohaterowie tego hermetycznego świata. "Zła godzina" jest kroniką terroru, zapisem obezwładniającego strachu, który doprowadza mieszkańców miasteczka do życia jedynie chwilą bieżącą, niemalże poza czasem, poza historią. Choć napisana wcześniej niż "Sto lat samotności" jest opisem Macondo nieświadomego własnej historii. I cudem literackim jest to, że w najprywatniejszych kronikach Garcii Marqueza rozczytują się miliony czytelników nie z tej historii, nie z tego świata i nie z tego strachu.


Gabriel García Márquez (ur. 1928); pisarz kolumbijski, jeden z najwybitniejszych prozaików XX wieku, autor takich światowych bestsellerów jak: "Sto lat samotności", "Szarańcza", "Jesień patriarchy", "Kronika zapowiedzianej śmierci", "Zła godzina", "Miłość w czasach zarazy", "Nie ma kto pisać do pułkownika".

Laureat literackiej nagrody Nobla z roku 1982.


[Muza SA, 1995]