Gabriel García Márquez, pisarz kolumbijski, uzyskał światową sławę i powszechnie zaliczany jest w poczet najwybitniejszych współczesnych autorów Ameryki Łacińskiej. Urodził się w roku 1928 w mieście Aracataca, studiował na uniwersytetach w Bogocie i Kartagenie. Wiele lat spędził poza granicami ojczyzny - w Meksyku, Francji, Hiszpanii.

Twórczość Gabriela Garcíi Marqueza polski czytelnik miał okazję poznać już niemal w całości. W Polsce wydano do chwili obecnej dwa tomiki opowiadań: "W tym mieście nie ma złodziei" (Czytelnik, 1971) i "Niewiarygodna i smutna historia niewinnej Erendiry i jej niegodziwej babki" (Czytelnik, 1974) oraz powieści "Nie ma kto pisać do pułkownika" (WL, 1973), "Zła godzina" (PIW, 1970 i WL, 1975) i wreszcie najgłośniejszą chyba powieść latynoamerykańską, rozchwytywany bestseller, "Sto lat samotności" (PIW, 1974).


Obecnie prezentujemy czytelnikowi polskiemu zbiór młodzieńczych opowiadań Gabriela Garcíi Marqueza. Na tomik ten składa się jedenaście utworów napisanych w latach 1947-1955; ukazywały się one w czasopiśmie "El Espectador".

Odnajdujemy w nich wiele z tego, co dla kolumbijskiego pisarza najistotniejsze, co nadaje jego twórczości oryginalne, swoiste piętno. Zbiór stanowi całość monotematyczną, zanurzamy się w atmosferę, w której zacierają się granice jawy i snu, życia i śmierci. Śmierć właśnie, a raczej chęć rozprawienia się ze śmiercią, z czasem, jest wspólnym tematem opowiadań. Zadziwiająca fantazja Gabriela Garcíi Marqueza podważa konwencjonalne kanony rzeczywistości, a w ich miejsce wprowadza rzeczywistość pełniejszą, złożoną i wieloznaczną.


[Wydawnictwo Literackie, 1976]