Rozpoczęła się fantastycznie, wprowadzając idealnie w krajobraz Indii. Miałam pragnienie, aby była to jedna z tych mądrych optymistycznych powieści, po których ma się o czym myśleć. Niestety, rozległe opisy dokładnych odczuć i czynów bohatera (czasem potrzebne, ale przeważnie mogłoby ich nie być) przedłużyły to tomiszcze. Kiedy trafię na dobrą książkę, nie chcę, żeby się skończyła. A tutaj nie mogłam się tego, niestety, doczekać. I nie chodzi tu tylko o zbyteczne rozwlekłe wynurzenia, ale o wszechogarniające marność, smutek i bezsensowność życia.