1.
Szału nie ma, jest rak (Kaczkowski Jan, Jabłońska Katarzyna)
Ocena: 5
Gatunek publicystyka i eseje
Ważna i potrzebna rozmowa z naprawdę mądrym człowiekiem. Zakończył swoje życie wyjątkowo wcześnie, co też, w zależności od podejścia, może dodać otuchy.
Przemyślane wypowiedzi o umieraniu, opiece paliatywnej, chorobie i śmierci. Próby wyjaśnienia istotnych w tym kontekście zjawisk.
Trochę też o kwestii, co z tymi, którzy zostają.
Mogę być odosobniona w swoim poglądzie, ale uważam, że prędzej czy później choroba nowotworowa dotknie nas lub naszych najbliższych. Jeśli więc dzięki tego typu książkom, pisanym przez człowieka mądrego i znającego temat nie tylko z autopsji, ale i ze swojej pracy, można przeżyć ten czas lepiej i z większą godnością, to po prostu trzeba je czytać.
I wyciągać z nich, ile się zdoła.
2.
Słońce świeci wszystkim (Szwaja Monika)
Ocena:4
Gatunek: literatura polska
Ostatnie, co zostało mi do przeczytania autorki. Długo odkładałam.
Niezbyt dobrze, ale znałam ją i lubiłam, jej śmierć była dla mnie wstrząsem.
Do dziś brakuje mi jej lekkiego, mądrego pióra.
Te opowiadania zostały wydane już po jej śmierci. Taki krótki zbiorek z tego, co jeszcze nieznane. Szczególnie podobała mi się wigilia pracowników telewizji.
3.
Stany ostre: Jak psychiatrzy leczą nasze dzieci (Szarejko Marta)
Ocena: 4,5
Gatunek: literatura faktu
Ciekawe rozmowy z lekarzami. Smutne, trudne wnioski co do niewydolności systemu jako całości...
Wiedzieć warto, być może coś podpowiedzieć, zanim dziecko znajdzie się w stanie ostrym, który, jak się okazuje, często jest pierwszym jego kontaktem z systemem leczenia, a pobyt w szpitalu powinien być zdecydowanie ostatnią formą pomocy, jaką mamy do zaoferowania.
4.
Na pastwiska zielone (Ragde Anne B.)
Ocena: 4,5
Gatunek: literatura zagraniczna
Nieco mniejszy ładunek emocjonalny niż w poprzednich częściach, niemniej dalej jest to naprawdę dobra literatura.
Dla mnie największym atutem tych powieści jest niespieszna akcja, skupienie się na szczegółach zarówno w wykonywanych czynnościach, jak i przeżywanych emocjach.
To wszystko tworzy bardzo rzeczywisty obraz sytuacji. Nie ma prostych, naciąganych rozwiązań, błędów jest tyle samo, ile trafnych decyzji...
5.
Paragraf 22 (Heller Joseph)
Ocena: 4
Gatunek: literatura zagraniczna
Nużąca długość, ale doceniam humor, styl, karykaturę i pomysł. Przede mną gdzieś tam niedługo druga część, nie czekam z niecierpliwością. Niemniej książkę na pewno znać warto, bo jest nietuzinkowa.
Absurd goni absurd, to trochę kwestia gustu, tak myślę, ale ja szybko miałam przesyt.
6.
Niegrzeczne: Historie dzieci z ADHD, autyzmem i zespołem Aspergera (Hołub Jacek)
Ocena: 5
Gatunek: literatura faktu
Warto przeczytać, nim oceni się dzieci lub rodziców. Zwłaszcza, kiedy się pracuje z dziećmi i nie ma pojęcia o typowych objawach takich zaburzeń rozwojowych.
Trochę zastrzeżeń mam, ale mocno nieobiektywnych. Związanych raczej z moim charakterem i życiem w dużym mieście. Dlatego pewne zachowania i postawy pokazywane w książce po prostu nie mieszczą mi się w głowie. Jako komuś mającemu do czynienia z różnymi niepełnosprawnościami.