Dzisiaj już tylko na górskich grzbietach i tam, gdzie biją źródła, wciąż panuje porządek. [s. 5]

- Wolność jest wtedy, gdy zawsze możesz robić to, co piękne.
- I o to trzeba się bić?
- Bezustannie, dopóki człowiek żyw. [s. 188]

Bo świat nie jest po to, żeby komuś przynosić zysk. Świat jest po to, żeby był piękny, żeby był pełen spokoju, żeby był dobry. Żeby można było w nim żyć, w znoju, jednak bez zysku. Bo sensem życia jest piękno. A zysk to najbardziej niepożyteczne słowo, jakie kiedykolwiek wymyślono. [s. 264]

Każdy człowiek, wiesz, ma własną drogę, po której musi iść. Nie można z niej zboczyć. Człowiek myśli, że ci, co żyją pod jednym dachem, też mają wspólną drogę. Ale to nie jest tak. To nie zależy od wspólnego dachu, a od dróg, jeśli one nie tak rozpoczęły swój bieg, by przez długi czas móc iść obok siebie. [s. 466]

Może istnieć coś, co od wielu, wielu zim i od wielu, wielu lat zawsze jest takie samo i nie zmienia się, a nie mówimy o tym, że było dawno. Lecz to, co się zmienia, odchodzi, nawet jeśli było wczoraj, nawet i wtedy było dawno temu. To, co umarło, było dawno temu... [s. 710]

Nie ma na tym świecie rzeczy w połowie, są tylko rzeczy zupełne. I jeśli człowiek czegoś chce, to musi chcieć tego w zupełności. [s. 712]