"Na skraju kałuży każdy kot skacze inaczej", takie zdania wymyślałam sobie czasem na ulicy. Lubię je, gdyż mówią o śmierci, nie fatygując jej. Mój przyjaciel, który popełnił samobójstwo, żył chętniej niż ja i wszyscy inni razem wzięci. Bardziej niż ja poszukiwał szczęścia. W skoku z okna nie szukał śmierci, tylko wyjścia z ciągłego nieszczęścia życia. Chcę zachować tę różnicę.

Być może samobójstwo jest idącym na całość poszukiwaniem szczęścia. Szczęście jednak nam uciekło, jeśli nie potrafimy dłużej pozostać. Niektórzy mówią o sensownym wykorzystywaniu czasu życia. Ale jak to się robi? Dla mnie w pytaniu o "sensowne wykorzystywanie czasu życia" czas staje przed sensem. Często w ogóle nie wiem, czym jest sens. Może się wyłonić albo nie. Gdy go szukam, przeganiam go. Wtedy pozostaje tylko czas; a więc pytanie: Ile czereśni zdążę zjeść na zapas, zanim się skończą?

Czasem jednak dzień daje mi klucz i mówi: "Dorób sobie do niego drzwi".

---
* Herta Müller, "Nadal ten sam śnieg i nadal ten sam wujek", przeł. Katarzyna Leszczyńska, Wydawnictwo Czarne, 2014, s. 178.