Typ recenzji: Oficjalna PWN

Recenzent: Urszula Janiszyn

Mądra opowieść o życiu to taka, która uczy nas czegoś, a jednocześnie zapewnia wielkie emocje, niezwykłe doznania, intryguje bez reszty. I właśnie taką opowieścią jest książka koreańskiego pisarza Hwanga Sok-Yonga pt. „Księżniczka Bari”, która z jednej strony oferuje nam fascynującą baśń dla dorosłych, zaś z drugiej wyraża ważny głos w dyskusji nad akceptacją inności.

Bari jest niezwykłą kobietą. Porzucona przez matkę na śmierć w lesie, odnaleziona i cudem uratowana przez babkę, obdarzona wyjątkową umiejętnością widzenia i rozumienia duchów, po wielu traumatycznych przejściach w Korei Północnej ucieka z ojczyzny, znajdując najpierw schronienie w Chinach, a następnie w wielkim Londynie. Tam, zmagając się z nieprzechylnością miejscowych, pracując w salonie masażu i lecząc ciała oraz dusze klientów, będzie chciała zaznać po raz pierwszy w swoim życiu chwili szczęścia. Jednakże los okaże się mieć wobec Bari swoje własne plany...

To piękna opowieść spod znaku obyczajowego dramatu z elementami realizmu magicznego, który czasami schodzi na nieco dalszy plan, by za chwilę okazać się niezwykle ważnym dla tej historii. To również opowieść o kobiecej sile, która pozwala przetrwać wszystko to, co najgorsze..., jak i wierzyć w lepsze jutro. Wreszcie to niezwykle gorzki i prawdziwy portret naszych czasów, w których bycie innym oznacza wciąż bycie kimś gorszym...

Relacja tytułowej bohaterki wypełnia kolejne strony, ukazując nam jej dzieciństwo, młodość, dramatyczny czas ucieczki z kraju oraz pobyt w Londynie, który z jednej strony daje poczucie bezpieczeństwa, ale z drugiej okazuje się walką o przetrwanie - inną, mniej bezpośrednią i przerażającą, aniżeli w Korei Północnej, lecz wciąż walką. Jednocześnie jest i drugie oblicze tej relacji - metafizyczne, duchowe, związane ze światem zmarłych i próbą ocalenia tych, którzy na to zasługują. I piękne jest to, że owo przeplatanie realizmu z baśniowością następuje tu w tak naturalny i płynny sposób, iż nawet czytelnicy nie lubujący się w literaturze fantastycznej będą mogli cieszyć się tu spotkaniem z mądrą, życiową, wielką literaturą.

Można powiedzieć o tej książce z pewnością to, że wpisuje się ona w nurt powieści drogi. Drogi, podróży, dążenia do bliżej nieznanego miejsca i celu, które i który mogą przynieść spokój, szczęście, spełnienie. I oczywiście podróżniczką jest tu sama Bari, która przemierza świat, uczy się go, poznaje przeróżnych ludzi i doświadcza z ich strony znacznie częściej zła, a rzadziej dobra. I trafne wydaje się stwierdzenie, że podróż ta jest metaforą życia kobiety, która pochodzi z przedziwnej krainy, która jest inna od wszystkich, ale która też pragnie tego, co każdy z nas.

Nie będę ukrywać, że lektura tej powieści jest pewnym wyzwaniem - choćby z uwagi na połączenie dramatu społecznego i obyczajowego z elementami o charakterze nadprzyrodzonym, ale też bardzo obecną tu kulturą i symboliką azjatycką. Jednakże warto podjąć tę rękawicę i otworzyć się na tę mądrą, bolesną, ale gdzieś na końcu dającą wielką nadzieję i wiarę w ludzi, historię. Bo w zamian mamy literaturę ważną, bardzo inną od naszej europejskiej, ale przez to uczącą nas czegoś nowego o świecie, życiu, granicy pomiędzy tym, co realne, i tym co ukryte.

„Księżniczka Bari” to książka, która intryguje, zaskakuje, skłania do wielu ważnych refleksji i pozostawia z pewnym poczuciem wstydu, że oto my zamartwiamy się na co dzień tak naprawdę nic nieznaczącymi błahostkami i drobnostkami, podczas gdy gdzieś na drugim końcu świata inni ludzie walczą o życie, przetrwanie, kolejny dzień. To moralny, zasłużony i w mej ocenie potrzebny każdemu z nas wstyd.

Ocena recenzenta: 6/6