"Jest 21 lutego 1913 roku. W Petersburgu, stolicy wyrosłej z bagien, otoczonej wodą, wymarzonej i zbudowanej przez Piotra Wielkiego dwieście lat wcześniej, rozbrzmiewają strzały armatnie. Rozpoczynają się obchody trzechsetlecia dynastii Romanowów. Wspaniałe uroczystości poprowadzą rodzinę cesarską z europejskiej stolicy cara Piotra do stolicy starej Rosji, Moskwy, gdzie ukoronowano wszystkich carów. Potem uda się ona w podróż przez kraj, zatrzymując się w Kostromie, mieście wzniesionym nad Wołgą, gdzie wzięła początek dynastia, której długą historię świętowano w tym roku chwały. To właśnie tu, w roku 1613, pewien młody człowiek, Michał Romanow, został wybrany przez Dumę Bojarską na tron Rosji.

W roku 1913 ucieleśnieniem dynastii Romanowów jest rodzina carska, która podąża naprzód na czele długiego orszaku i której kłaniają się tłumy zebrane na skraju dróg i nad rzekami. To triumfująca para cesarska, cztery piękne księżniczki i - to jedyny cień na tym obrazie - dziewięcioletni chłopiec, blady, wątły, niesiony przez marynarza. To wszak carewicz Aleksy, dziedzic tronu, przyszłość dynastii".

fragment wstępu Autorki


[Wydawnictwo Marek Derewiecki, 2019]