Jeśli to ma być ta słynna, polecana przez wszystkich Chmielewska - to ja dziękuję, wysiadam. Chaos, chaos i jeszcze raz chaos, a w międzyczasie wymuszony humor i niezbyt lotna intryga.

Wydaje mi się, że autorka gdzieś w trakcie pisania zgubiła poczucie umiaru. Tyle tu dowcipu i rodzinnych żartów i żarcików, że powieść wydaje się przenaturalizowana, a przez to sztuczna. A ja sztuczności nie lubię.

Zaznaczam, że to moje pierwsze zetknięcie się z Chmielewską. Kto wie, może trafiłam na nieudany utwór? Każdemu przecież raz czy dwa może nie wyjść. Szkoda tylko, że czuję się jakoś zniechęcona do zgłębiania czytelniczej przydatności kolejnych powieści.