Baudolino, czternastoletni chłopski syn, obdarzony bystrym umysłem i fantazją, przyprowadza pod rodzicielski dach zabłąkanego wśród mgieł i moczarów rycerza. Nieznajomym gościem okaże się Fryderyk Barbarossa. Chłopak zdobywa sympatię cesarza, ten zaś zabierze go ze sobą w świat i pokocha jak syna. Baudolino lubi opowiadać i zmyślać, ale jakimś cudem wszystko, co wymyślił, staje się rzeczywistością. I tak, między innymi, układa legendarny list od księdza Jana; obiecuje w nim zachodniemu światu bajeczne królestwo na Wschodzie, rządzone przez chrześcijańskiego króla. Jak wiadomo, mit ten poruszył wyobraźnię wielu późniejszych podróżników, wśród nich Marca Polo.

Po wielu latach zafascynowany opowieściami Baudolina Fryderyk, pod pretekstem wyprawy krzyżowej, wyrusza na poszukiwanie księdza Jana, aby mu ofiarować najcenniejszą dla chrześcijan relikwię. Podczas podróży cesarz umiera w tajemniczych okolicznościach. Jego przybrany syn kontynuuje wędrówkę ku odległemu królestwu; spotyka po drodze najdziwniejsze istoty, jakimi zaludnione były średniowieczne bestiariusze; przeżywa niezwykłe przygody, między innymi przepiękną przygodę miłosną z najosobliwszą spośród wszystkich córek Ewy.

Baudolino opowiada swoje dzieje Niketasowi Choniatesowi, bizantyjskiemu historykowi, w czasie gdy w Konstantynopolu szaleje pożar, a krzyżowcy plądrują miasto; ale jego opowieść nie jest jeszcze zakończona, gdyż Baudolino, rozmawiając z Niketasem, zaczyna pojmować rzeczy, których dotąd nie rozumiał. Stąd wynika nieoczekiwane zakończenie całej historii.

Powieść iskrzy się bogactwem inwencji; przypomina o ważnej roli, jaką w dziejach człowieka odegrały mit i utopia.

[Noir sur Blanc, 2001]