Książka nawet ciekawa, oprócz spraw sercowych występuje wątek zaginonej relikwii państwa Obłomskich, zębu Napoleona. Jednak postać Jarka, głównego bohatera książki, w niektórych momentach jest dla mnie zarozumiała i szorstka.

Chciałabym napisać parę słów o Zyndramie, kalekim chłopcu, wynalzcy "klawioli" i łowcy chemiaków. Bardzo spodobały mi się wygłaszane przez niego trafne i mądre opinie na temat świata. Chciałabym przytoczyć fragment tekstu: "Zyndram - rozpaczliwie walczący z własnym ciałem. Zyndram - bohater, z uporem i w udręce zmierzający do szkoły baletowej... Czy nie łatwiej machnąć ręką, pogodzić się z losem, zabiegać o to, co bez trudu dostępne? Z okaleczoną nogą można przecież zostać naukowcem, muzykiem, inżynierem, lekarzem, można osiągnąć niemal wszystko - a on porywa się na to "niemal" i chce być tancerzem".

W dzisiejszych czasach potrzeba nam kilku takich Zyndramów, którzy ściągnęliby nas z codzienności, pracy, pieniędzy, a uzmysłowili, że nie sukces jest w życiu najważniejszy, tylko...