Chciałabym się wypowiedzieć na temat tej książki, ponieważ zmieniła ona całkowicie moje podejście do horrorów. Nigdy dotąd nie czytałam książek w tym stylu z bardzo prostej przyczyny. BAŁAM SIĘ! Kiedyś trafiłam na "Rytuał" i on mi się podobał... jednak był i tak za mocny. Kilka dni temu skończyłam czytać "Zemstę Manitou" i mimo iż nie czytałam pierwszej części, od razu się wciągnęłam. Nie miałam problemów ze zrozumieniem, kto jest kim i o co chodzi. Cieszę się bardzo, że dałam się namówić na tę lekturę. Zmobilizowała mnie ona do zakupu kilku kolejnych pozycji z twórczości G. Mastertona.

Co do samej treści - uważam, że książka nie jest "straszna". Owszem, jak w każdym horrorze, znajdują się w niej rzeczy przerażające czytelnika, ale na tyle łagodne, że można czytać nawet w nocy bez obawy o złe sny. Bardzo mnie wciągnęło czytanie i żałowałam, że tak szybko się skończyło. Dla typowych miłośników horrorów pewnie nie będzie to najbardziej zachwycająca pozycja, ponieważ właściwa akcja utworu (ta najstraszniejsza) rozgrywa się na kilkunastu ostatnich stronach. Dla mnie jednak był to przełomowy tytuł i dlatego skusiłam się, by wygłosić własną opinię. Teraz będę czytać pierwszą część :)

A teraz opis:

Książka opowiada o tym, jak dusze zmarłych indiańskich szamanów wracają na ziemię, aby się zemścić na "białych". Dusze te wchodzą w ciała dzieci z pobliskiej szkoły. Między innymi w ciało syna głównego bohatera.

Jest to trzymająca w napięciu opowieść z czasów teraźniejszych, poprzeplatana legendami i klątwami z bardzo zamierzchłych czasów.

Polecam bardzo serdecznie.