W wieku, w którym zaczytywałam się w baśniach, nie była to moja ulubiona książka. Za mało było w niej historii pięknych księżniczek i dzielnych rycerzy. W miarę jednak, gdy przybywało mi lat, moja sympatia do tego zbioru rosła wprost proporcjonalnie. Dziś wystawiłam mu ocenę 5, ale kto wie, może za parę lat podniosę ją do 6?

Lubię tę książkę za jej humor (angielski), za dobre zakończenia i optymizm. Cenię sobie mądrość, czy też spryt bohaterów, ich stosunek do głupoty, lekko pobłażliwy (bo cóż począć - baśń "Trzech głupców" to moja ulubiona!), podobają mi się gry słowne i powiew absurdu, który owiewa niektóre baśnie.

Nie spotka się tutaj bohaterów podobnych do tych, którzy występują w baśniach polskich czy też rosyjskich, same historyjki są krótkie i pełne tak zwanej mądrości ludowej. Brak w nich opisów, złożoności akcji - historie są proste, często okraszone rymowankami, w sam raz do opowiadania przy kominku. Podobno coś w tym stylu mieszkańcy mglistej wyspy lubią najbardziej. Ja nie mieszkam w Albionie, ale baśnie te lubię bezsprzecznie i polecam od serca wszystkim.