W zasadzie całe, dość długie, opowiadanie to portret. Wspaniale odmalowany obraz osoby będącej wdzięcznym, acz niełatwym do opisania modelem. Trudno o osobę bardziej szczerą, a jednocześnie bardziej tajemniczą niż Holly Golightly. Można o niej powiedzieć wiele, ale na pewno nie to, że jest nudną i banalną kobietą. Nikt, kto ją poznał nie potrafi o niej zapomnieć. Nawet po latach od jej wyjazdu z Nowego Jorku najmniejsza o niej wzmianka budzi emocje, tęsknotę i wspomnienia. Każdy dzień w jej towarzystwie jest tak niepodobny do innych, że codzienność bez Holly wydaje się jeszcze bardziej szara.

Holly została obdarowana wspaniałą urodą i równie imponującym charakterem. Bywa kapryśna, kieruje się głównie emocjami, jest nieodpowiedzialna i lekkomyślna, jednak swym zachowaniem nie krzywdzi nikogo, co najwyżej samą siebie. Jednocześnie twarda i wrażliwa; po dziecinnemu niewinna i doświadczona jak dojrzała kobieta. Nie sposób zgadnąć, co w jej życiu jest prawdą, a co jedynie pozorem, maską skrywającą prawdziwe uczucia, służącą zwróceniu na siebie uwagi.

Ma niespełna 19 lat, a już zdążyła być zamężna, poznać nędzę i bogactwo. Miała wielu mężczyzn, kilku z nich kochała, kilku kochało ją, u żadnego z nich nie odnalazła jednak swojego miejsca. Wciąż więc szuka, wciąż na jej wizytówce widnieje napis “Panna Holiday Golightly. W podróży”. To podróż w poszukiwaniu swojego miejsca na ziemi, miejsca, gdzie czułaby się jak u Tiffany'ego, wreszcie wolna od lęku i niepokoju, który zmusza ją do popełniania kolejnych szaleństw. Może kiedyś to miejsce znajdzie – w Nowym Jorku, Brazylii czy Afryce, gdzie gna ją los. Raczej nie nastąpi to prędko, bo w swej naiwności i niechęci do kompromisów stale pakuje się w kolejne tarapaty. I w zasadzie nie wiadomo, czy należy jej współczuć, czy raczej zazdrościć, bo przecież nikt tak jak ona nie potrafi czerpać z życia pełnymi garściami i cieszyć się tym, co niesie każdy dzień.