Uważam, że książka jest co najmniej dobra. Czytając, możemy przyjrzeć się historii prostych ludzi, a nie historii wielkich wydarzeń. Folklor warszawskiej ulicy, humor i optymizm bohatera udzielą się każdemu. Styl powieści jest lekki i przyjemny, może zbyt prosty dla wyrafinowanych odbiorców. Polecam jako pierwszą lekturę tego autora, później "Na marginesie życia" - są to najlepsze utwory Grzesiuka. Myślę również, że książki te mogą być zachętą do czytania dla "trudnej" mlodzieży. Alkohol, bójki itp. ukazane są raczej jako tło, element życia i nie mają celu samego w sobie, dodatkowo autor udziela jakby nauki moralnej. Na pewno nie możemy uważać Grzesiuka za "dresiarza" sprzed wojny :).