Książka ciekawa i interesująca, i to nie tylko dla tych, którzy interesują się Stalinem i stalinowską (a raczej tuż przedstalinowską) epoką, ale także dla wszystkich lubiących ciekawe powieści. A dzieje się tak dlatego, że nie jest to typowa biografia zawierająca suche fakty i daty, lecz biografia wyposażona w czynnik powieściowo-sensacyjny (podobnie jak "Sensacje XX w." Bogusława Wołoszańskiego). Książka traci może przez to w oczach historyków i biografów, ale z pewnością zyskuje w oczach zwykłego czytelnika, który chce tylko z grubsza dowiedzieć się czegoś o Stalinie i jego dojściu do tak nieograniczonej władzy.

Miast rozpisywać się dalej na temat tej książki, zacytuję może jedną z opinii zawartych na tylnej stronie okładki*, gdyż dokładniej oddaje styl książki.

"W beznamiętnych okrutnych słowach, którymi mógł posługiwać się w rzeczywistości, Stalin snuje diabelską opowieść o sobie i o tym jak osiągnął najwyższą władzę w stworzonym przez siebie imperium. Szekspirowskie tragedie to czysta rozrywka przy tym nagromadzeniu okrucieństwa zbrodni i zdrady. To równocześnie niezwykła kompozycja faktów z domieszką fikcji, wykraczająca poza wszelkie wyobrażenia".
James Salter


---
* Richard Lourie: "Autobiografia Stalina", Wydawnictwo Znak, Kraków 1999.