"Pan Dick" to kryminał dla intelektualistów: mamy tu i trzymającą w napięciu intrygę sensacyjną, i wyrafinowane rozważania nad istotą i potęgą literatury, a do tego gromadę pełnokrwistych (żeby nie powiedzieć Dickensowskich) postaci z narratorem, François Daumalem, na czele.

François od dziecka zafascynowany jest Dickensem, a zwłaszcza zagadką jego ostatniej, nieukończonej powieści: "Tajemnica Edwina Drooda". Od śmierci Dickensa aż do dziś wielcy pisarze i literaturoznawcy usiłowali dociec, jak zamierzał on rozwiązać przerwaną w kulminacyjnym punkcie intrygę kryminalną.

Ohl na postmodernistyczną modłę łączy prawdziwe dociekania badaczy z fikcyjnym literackim śledztwem swych bohaterów. François ma godnego adwersarza w osobie kolegi ze studiów, błyskotliwego Michela Mangematine'a, a nieco paradoksalnie sekundantem obu badaczy-detektywów staje się ekscentryczny pan Krook, antykwariusz i przekorny miłośnik literatury, który twierdzi, że przez kontrast do milionów tomów w antykwariacie swoją osobistą biblioteczkę zamknął w dziesięciu pozycjach; jest tam Rabelais, "Podróże Guliwera", "Don Kichot", "Klub Pickwicka", "Roderick Random", 'Tristram Shandy", "Master of Ballantrae" Stevensona, "Martwe dusze", "Biesy" i tajemnicza dziesiąta książka, która - jak się okaże - stanowi klucz do zagadki, i to zarówno tej dręczącej bohaterów "Pana Dicka", jak i jego Czytelników...

[Muza, 2005]