Tomik "Złoto tygrysów", opublikowany w 1972 roku, zaskakuje różnorodnością form i wątków, "po zwierzeniu następuje parabola, po sonecie wiersz biały". Na tle głównego motywu - wszechobecnego, borgesowskiego tygrysa, który niewidomemu poecie jawi się w "pierwotnym blasku złota" - autor kreśli swą autobiografię, od literackich pasji po miłosne uniesienia, i przywołuje obraz świata przypominający wielobarwną mozaikę, w której splatają się losy poetów, władców, filozofów, literackich i mitycznych bohaterów, pochodzących z różnych miejsc i epok. Wedle Borgesa ową mnogość bytów i rzeczy można zamknąć w kilku zaledwie opowieściach: "przez czas, jaki nam pozostał, będziemy je przeobrażać i snuć wciąż od nowa".

[Prószyński i S-ka, 2001]