Z pewnością sięgnąłeś po tę książkę przypadkiem, więc odłóż ją na miejsce. Nikt przy zdrowych zmysłach nie chciałby czytać tej akurat opowieści o Wioletce, Klausie i Słoneczku Baudelaire, ponieważ każdy szczegół ich pobytu w miejscowości WZS został tu wiernie i przerażająco opisany.

Nie widzę ani jednego powodu, aby ktokolwiek miał otwierać książkę zawierająca tak niemiłe treści, jak: rozpanoszone kruki, gniewny tłum, aresztowanie niewinnych osób, Luksusowa Cela i bardzo dziwne kapelusze.

Moim szlachetnym obowiązkiem i misją życiową jest zbadać i opisać wszystkie szczegóły z życia sierot Baudelaire, ale Ty, Czytelniku, możesz mieć mniej szlachetne obowiązki i misje życiowe, na przykład takie, jak czytanie całkiem innej książki.


[Wydawnictwo Egmont Polska, 2004]