Jak wszystkie książki Herriota i ta jest przepełniona bardzo ciepłymi uczuciami i sprawia, że czytając ją wydaje się, że praca weterynarza, to ten najciekawszy zawód świata, i najbardziej satysfakcjonujący. W tej części Herriot większość czasu jest w wojsku, ale i tak wciąż snuje opowieści z czasów swej praktyki w górach Dale.

Bardzo kochana książka, szczególnie polecam ją miłośnikom i posiadaczom zwierząt.
Można się też oczywiście pośmiać z różnych "przypadków" Jamesa, a to związanych z Tristanem, a to czasem z jego bratem.

Przede wszystkim odnajdziesz tu bijące ciepło i optymizm dla życia.
Zdecydowanie to książka na jesień i zimę.