To autentyczny dziennik z okresu poprzedzającego wybuch wojny w 1939 roku i sięgający w pierwszy okres okupacji hitlerowskiej. Nie zawiera on żadnych rewelacji, a jego jedyną wartość stanowi bieżący opis wrażeń przeżywanych przez młodego człowieka, który w pierwszym dniu wojny miał 20 lat. Wrażenia te były spisywane codziennie, w miarę rozwijających się wypadków i nie były potem retuszowane... To chyba drugi element jego wartości, gdyż stopniowo pozwala obserwować zmianę pojęć, ocen, a nawet uczuć.

Dziennik ten w obawie przed hitlerowcami został później zakopany w blaszanym pudełku na podwórku domu przy ul. Kozietulskiego 1 w Warszawie na Żoliborzu. Dzięki temu ocalał (...).

[PIW, 1979]