Przyznam szczerze, że zanim przeczytałam tę książkę, znałam jedną, jedyną tylko opinię. Mówiła ona między innymi, że jest to sztuka tak zagmatwana, chaotyczna, pozornie pozbawiona sensu, że - delikatnie mówiąc - nie czyta się jej najlepiej.

"Szewcy" nie są moją lekturą, bo wg "oświatowców" na to za wcześnie, z czym mogę się zgodzić. Nie jest to książka lekka, którą można czytać na przerwie albo pod ławką - trzeba się nad nią skupić, inaczej zatracimy całkowicie jej sens, którego bynajmniej nie jest pozbawiona! Rozumiem, że największą trudność sprawia nie tyle treść, co język, jakim jest pisana. Mnie jednak wydaje się on bardzo ciekawy. No i wszechobecny w sztuce absurd, przesada... Kartkując "Szewców" można by ich uznać za "bełkot szaleńca", dlatego naprawdę trzeba się wczuć. Osobiście uważam to dzieło za zjawisko niepowtarzalne i bardzo osobliwe... Przyznaję z czystym sumieniem 6, za to wszystko, co tak dziwi, porusza i irytuje.