Nieraz lubię sięgnąć po książkę pisarza z kraju, którego literatury jeszcze nie znam. Tym razem wybór padł na Chiny.

Aj Wu jest u nas zupełnie nie znany, skłamałbym, gdybym napisał tu, że ja go znałem, czy nawet znam go teraz (książkę czytałem trzy lata temu). Wybór tych opowiadań był, jak to się mówi, na "chybił-trafił".

W sumie się nie rozczarowałem. Bohaterzy przewijający się przez kolejne opowiadania to cała plejada ludzi w taki czy inny sposób pokrzywdzonych przez los, lecz jak sami są krzywdzeni, tak i potrafią krzywdzić innych. Pisarz ukazuje nam całą gamę przesądów, różnorakiej maści cwaniaków czyhających na to, aby pozbawić - i tak już skąpego - mienia naiwnych biedaków.

Nie jest to rewelacyjna pozycja, ale można się pokusić o przeczytanie i potraktować jako odskocznię od pozycji, gdzie bogactwo kłuje w oczy; tu widzimy przeważnie tylko nędzę i ubóstwo.