Dlaczego kultura ewoluuje w tempie nie notowanym nigdy wcześniej? Kto wymyśla macarenę, dziecięce rymowanki-wyliczanki, kto produkuje listy łańcuszkowe? Dlaczego zawsze wybieramy wyższego, młodszego i bardziej przystojnego prezydenta? Skąd rosnąca popularność sekt religijnych?

Zaskakującej odpowiedzi na te pytania udziela teoria replikatorów kulturowych - memetyka. Teoria ta postuluje istnienie materialnych podstaw dziedziczności kulturowej, niezależnych od dziedziczności biologicznej. Natomiast mechanizmy rządzące ewolucją zarówno świata genów, jak i świata idei (memów), są w świetle tej teorii niezwykle zbliżone. Dobór naturalny, znany z biologii, kształtuje również naszą kulturę.

Mariusz Biedrzycki urodził się w roku 1971 w Koprze, w Słowenii, od roku 1974 mieszka w Polsce, do 1997 w Krakowie. Jest absolwentem Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Jagiellońskiego. Podczas studiów zajmował się biologią teoretyczną (ekologią ewolucyjną i populacyjną) pod opieką prof. Adama Łomnickiego. Jako stypendysta programu Tempus studiował jeden semestr na szwedzkim uniwersytecie w Lund, gdzie zainteresował się problemami ewolucji kulturowej. Zainteresowanie tą dziedziną skłoniło go do porzucenia kariery akademickiej i podjęcia pracy w branży reklamowej. Reklama umożliwia zarówno obserwacje, jak i ścisłe badania, w jaki sposób "organizmy kulturowe" w postaci reklamówek rodzą się, reprodukują i umierają, jaka jest przy tym wydajność transmisji informacji i jakie jest związane z tym tempo ewolucji kulturowej.

"Genetyka kultury" jest pierwszą książką Mariusza Biedrzyckiego. Jej interdyscyplinarny charakter powinien zainteresować studentów wielu kierunków. Studenci nauk społecznych i humanistycznych znajdą w niej przykłady wykorzystania metodologii biologii ewolucyjnej w historii, socjologii, psychologii, etnografii czy leksykologii. Studenci nauk ścisłych i przyrodniczych ujrzą, jak zaskakujące zastosowanie mogą mieć współczesne paradygmaty nauk ścisłych poza swoją domeną. Studenci nauk ekonomicznych przekonają się, że złoty wiek reklamy jeszcze nie nadszedł.

[Prószyński i S-ka, 1998]