“Pogodę dla bogaczy” Irwina Shawa przeczytałam po raz pierwszy kilka lat temu, z nudów sięgnęłam po trzy opasłe tomy - i przepadłam do końca... :) Pamiętam, że pożerałam wówczas książkę w zawrotnym tempie, tak bardzo mi się podobała. Od tamtego czasu powracałam do niej kilkakrotnie.

"Pogoda dla bogaczy" to ogromna powieść - liczy ponad 800 stron - dzięki której poznajemy rodzinę niemieckiego emigranta Aksela Jordacha aż w trzech pokoleniach. Mamy więc portret samego Aksela, który przyjeżdża do Ameryki w nadziei na lepsze życie, mamy portret jego żony, która zamyka się w swoim cierpieniu i w gruncie rzeczy całe życie jest nieszczęśliwa. Nie potrafi obdzielać równo miłością trójki swoich dzieci: Toma, Gretchen i Rudiego. Rudi, faworyzowany przez rodziców, wyrasta na prawdziwego pupilka rodziny, zbuntowany Tom ma wszelkie cechy, by zostać pospolitym rzezimieszkiem, Gretchen wikła się w romans, który będzie rzutował na całe jej późniejsze życie. Przez większą część życia drogi rodzeństwa rozmijają się, a co gorsze - oni wcale nie cierpią z tego powodu, wręcz przeciwnie. Nie potrafią odnaleźć drogi do siebie nawzajem. Musi minąć sporo czasu i dojść do wielu dramatów, zanim wreszcie pojmą, że więzy krwi to coś bardzo istotnego, coś, od czego nie da się uciec.

Losy trójki bohaterów są bardzo powikłane. Gretchen próbuje szukać szczęścia w świecie filmu i teatru, Rudolf w biznesie i polityce, Tom - dobrze zapowiadający się bokser - wciąż popada w jakieś tarapaty. Po drodze rodzą się ich dzieci, których losy też dane jest nam poznać.

W niektórych momentach powieści mamy wrażenie, jakby Shaw trochę przesadzał z tragediami i nieszczęściami, które nawiedzają rodzinę Jordachów, ale w życiu nic nie dzieje się bez przyczyny i nawet tragedia bywa początkiem czegoś nowego.

To piękna, wielowątkowa powieść o poszukiwaniu swojego miejsca w życiu, o poszukiwaniu miłości i więzach rodzinnych, które wbrew pozorom nie zostają przerwane.